Rozdział 19 - "Kiedy coś się kończy, zaczyna się coś nowego”

Tego wieczoru Paulina wróciła do domu około północy. Do domu odprowadził ją Richie. Weszła bezszelestnie do pokoju i położyła się spać. Nie wiedziała, że w salonie na kanapie śpi Jay. Nie wiedziała również że Ada została uderzona.

***

Następnego dnia obudziłam się o 8. Wystraszyłam się, bo zaspałam. Wyskoczyłam szybko z łóżka i poszłam do łazienki. Gdy zobaczyłam swoje odbicie w lustrze. Ledwo powstrzymałam się od krzyknięcia. Mój prawy policzek był fioletowy. Nie wspominając o rozmazanym przez łzy makijażu i potarganych włosach. Doprowadziłam się do stanu używalności. Cały czas byłam w ciuchach, w których zasnęłam. Weszłam do kuchni a tam czekał mnie kolejny szok. Przy stole jedząc śniadanie siedział Jay.

- Co ty tu robisz? – spytałam, gdy już doszłam do siebie

- Siedzę – odpowiedział inteligentnie

- To widzę. A dokładniej?

- Nocowałem u Was w salonie na kanapie – odpowiedział

- Aha. A gdzie dziewczyny? – spytała siadając naprzeciwko niego

- Poszły do szkoły. Patrycja, gdy zobaczyła Twój policzek postanowiła Cię nie budzić – powiedział

- Aha – odpowiedziałam i zabrałam się za jedzenie kanapek przygotowanych przez Jaya.

- Dlaczego z nim byłaś? – przerwał głupią cisze Jay

- Sama nie wiem. Podejrzewam, że byłam albo jestem w nim zauroczona – odpowiedziałam.

Dalej nic nie mówiliśmy.

*** U dziewczyn ***

Postanowiły nie budzić Ady. Do szkoły pojechały autobusem. Gdy już wchodziły zauważyły Jacka. Kim od razu do niego ruszyła, a dziewczyny za nią, ponieważ wiedziały, że chłopak ze starcia może nie wyjść cały.

- Ty parszywa świnio – dziewczyna nie wytrzymała i spoliczkowała go nim przyjaciółki zdążyły ją zatrzymać.

- Nie pozwalaj sobie – powiedział do niej

- Co? Uderzysz mnie tak jak Adę? Bij śmiało, a ja Ci jeszcze oddam – wycedziła przez zęby.

- Słuchaj koleś. Tknij ją jeszcze raz a może być z Torba naprawdę źle – powiedziała Kamila i poszła w stronę budynku gdzie miały odbyć się lekcje.

- Ale wiecie są tego jakieś pozytywne strony – zaczęła Patka, a reszta dziewczyn spojrzała na nią ja na kosmitkę.

- Tak masz racje. Siny policzek przez dobre 2 tygodnie to jest bardzo pozytywna sprawa – powiedziała z ironią Paula

- Zobaczcie Ada może w końcu zwróci uwagę na Jaya – oświeciła je Patka

- No fakt – zgodziła się Kim – O ile nie zamknie się w sobie przez to, co zrobił jej ten debil – stwierdziła

- Fakt – zgodziła się z nią reszta

- A tak w ogóle Mała to jak tam po spotkaniu z Richiem? – spytała z uśmieszkiem Kamila

- A dobrze – odpowiedziała dziewczyna

- Dzięki za streszczenie wszystkiego, co chciałaś nam powiedzieć z dokładnością, co do sekundy – rzekła ze śmiechem Kim

- No, ale co? – spytała Paula

- No jesteście razem czy nie?! – krzyknęły wszystkie razem

- Ale spokojnie. Nie musicie krzyczeć. Tak jesteśmy razem – odpowiedziała dziewczyna.

Wszystkie zaczęły jej gratulować. Dzień w szkole jak zawsze. Nauczyciele już zaczęli poważnie im zadawać. Dziewczyny na każdej przerwie zabijały wzrokiem Jacka. A on jakby nigdy nic się wczoraj nie stało flirtował z jakąś laską z innej klasy.

*** Wróćmy do mnie i do Jaya ***

Po zjedzonym śniadaniu Jay zaoferował się, że pozmywa.

- Wiesz już dużo zrobiłeś śniadanie i w ogóle wczoraj… dzięki – odpowiedziałam, a w moich oczach pojawiły się łzy.

On podszedł do mnie i przytulił mnie.

- Już jest dobrze. Już… Nie płacz – mówił i głaskał mnie po głowie.

- Jeszcze raz dziękuje – powiedziałam i poszłam do swojego pokoju pójść się przebrać, a Jay zaczął zmywać.

Gdy skończył poszedł do salonu gdzie ja już siedziałam.

- A tak w ogóle to Ty nie powinieneś już iść? – spytałam

- No wiesz. Jak przeszkadza Ci moje towarzystwo to mogę iść – powiedział i zaczął kierować się w stronę drzwi

- Nie. Zostań. Nie chce siedzieć sama – powiedziała, a brunet nim się odwrócił uśmiechnął się triumfalnie, a gdy ten uśmiech zniknął mu już z twarzy usiadł koło mnie.

- A chłopaki… - nie dał mi skończyć

- Richie pewnie odsypia randkę z Paulą, albo sprząta po randce, a reszta w pokojach hotelowych odsypia imprezę – powiedział

- Aha – odpowiedziałam z uśmiechem

- Wiesz mimo tego siniaka jesteś bardzo ładna – powiedział do mnie Jay

- Przestań

- No.. Nie gniewaj się mówię prawdę

- Nie mam siły się kłócić

- Bo wiesz, że mam racje – stwierdził

- A właśnie, że nie masz – sprzeciwiłam się

- Mam

- Nie masz

- Mam

- Nie masz

- Mam. Koniec i kropka. Nie wiesz, że ze starszymi się nie kłoci? – spytał

- I teraz będzie to wykorzystywał przeciwko mnie to, że jest starszy – zaśmiałam się i rzuciłam w niego poduszką, a on nie pozostał mi dłużny.

I tak rozpętała się wojna na poduszki. W pewnym momencie, gdy Jayowi zabrakło już poduszek zaczął mnie łaskotać. Wylądowaliśmy na podłodze.

- Jay przestań – mówiłam ze śmiechem

- To mam racje czy jej nie mam? – spytał dalej mnie łaskocząc

- Nie masz – odpowiedziałam

- Sama tego chciałaś – i łaskotał mnie dalej

- Dobra masz – poddałam się, a on przestał.

Usiedliśmy na kanapie.

- Wiesz… - zaczął – Ja chce Cię przeprosić za moje wcześniejsze zachowanie. Nie wiem, co we mnie wtedy wstąpiło. Chyba odpierałem ataki z Twojej strony. Broniłem się – powiedział.

- Ja sama nie wiem, dlaczego Cię atakowałam. To znaczy wiem, ale nie chce o tym rozmawiać – powiedziałam

- Ale powiedz. Ja chce wiedzieć, dlaczego mnie tak traktowałaś – nalegał

- Nie chce o tym mówić

- Jak chcesz. Ale wiesz mam nadzieję, że kiedyś mi powiesz – i spojrzał mi w oczy, odwróciłam głowę. Nagle zadzwonił jego telefon

- No hej

-….

- No mogę iść

- ….

- A i jeszcze coś. Wezmę kogoś ze sobą – i spojrzał na mnie

- ….

- Ok. to na razie – rozłączył się – Szykuj się – powiedział

- Gdzie?

- Idziemy do kina – odpowiedział

- Sorry, ale ja nigdzie nie pokaże się z tym na mieście – i wskazałam na policzek

- Przestań. Masz ciemną karnacje. Nie widać tak bardzo zrób sobie jeszcze odpowiedni makijaż i będzie dobrze – i posłał mi uśmiech.

Odwzajemniłam uśmiech i poszłam się szykować.