Rozdział 28 - "Układam czas z takich chwil, w których świat kocham z całych sił"

Następnego dnia obudziłam się o 9. Rozejrzałam się po pokoju i zobaczyłam, że Patrycja jeszcze śpi. Śpi z uśmiechem na twarzy. Dla mnie to był znak, że randka z Chrisem się udała. Leżałam na łóżku z zamkniętymi oczami i zastanawiałam się, co ja chce w osiągnąć w życiu? Czego szukam?

Niedane mi było rozmyślać, ponieważ Patrycja wstała i zaczęła rozbijać się po pokoju. Otworzyłam oczy i powiedziałam:

- Cześć

- Hej. Sorrki, jeśli Cię obudziłam – powiedziała

- Nie obudziłaś. Nie spałam już – odpowiedziałam i wstałam każda zajęła się doprowadzaniem siebie do użytku dziennego.

Poszłam do kuchni i zaczęłam szykować sobie śniadanie. Domyśliłam się, że Kamila śpi u siebie, ponieważ słyszałam jak wchodziła do domu. Już miałam zasiąść do stołu, lecz usłyszałam dzwonek do drzwi, więc poszłam otworzyć. Za drzwiami stał Jay.

- Hej – przywitał się

- Siemka, ale chłopaków u nas nie ma – powiedziałam

- Ale ja do Was. Mogę?

- Jasne. Wchodź – odpowiedziałam i wpuściłam go do środka – Chodź do kuchni, bo będę jeść śniadanie – powiedziałam

- Dopiero? – spytał zdziwiony i poszedł za mną

- Dopiero – powiedziałam i zaczęłam jeść śniadanie

- A gdzie reszta? – spytał pijąc przygotowaną przez siebie kawa. Nie ma to jak samoobsługa.

- Pati się ubiera, Kayla śpi, Paula i Kim są u Was – wyrecytowałam

- Aha

Do kuchni weszła Patrycja w rozpuszczonych włosach, ubrana w luźne spodnie i biały dużo większy T-shirt

- Hej – przywitała się z Jayem i zaczęła szykować sobie śniadanie

- Hej – odpowiedział jej Jay i dalej zaczął pić kawę

- A Ty, co tu robisz tak w ogóle? – spytała, gdy obudziła się już całkowicie i zajarzyła, kto jest u nas w kuchni

- Siedzę – odpowiedział inteligentnie

- To widzę. A co konkretnie Cię do nas sprowadza? – zadała kolejne pytanie

- A nudy – odpowiedział, a po chwili dodał – I chowam się przed Leną

- Przed Leną? – spytałam zdziwiona

- No tak. Odkąd się rozstaliśmy przychodzi do mnie i prosi mnie żebym do niej wrócił – powiedział z grymasem – A ja nie wrócę do niej, bo jej nie kocham. Kocham kogoś innego – i tutaj spojrzał na mnie.

„Rozstaliśmy się” te dwa słowa chodziły mi po głowie od jakiś 2 minut. Poczułam, że wypełnia mnie szczęście. Miałam wrażenie, że wyrosły mi skrzydła i mogłabym latać. Rozwód rodziców? Trudno. Ich błąd. Ja musze teraz zawalczyć o Jaya. Wszystkie problemy, z którymi się borykałam odeszły daleko stąd. Czarne chmury przegoniło słońce. Wszystko stało się jaśniejsze i lepsze. Ale niestety moja radość nie trwała długo. Przypomniałam sobie, że nie zrobię nic w tym kierunku. Nie zrobię tego pierwszego kroku. Nie sama. Bez żadnych znaków, ze mam u niego szanse. 

W końcu oprzytomniałam i zaczęłam się bez sensu wpatrywać w stół.

- A co dziś robicie? – spytał Jay

- Będę ćwiczyć układ – powiedziałam szybko

- Układ? – spytał zdziwiony

- Tak. Reprezentuję szkołę w jakiś mistrzostwach i muszę w domu poćwiczyć układ – wyjaśniłam.

Nagle usłyszałam dzwonek do drzwi. Poszłam otworzyć i ku mojemu zdziwieniu to nie był Chris tak jakbym się spodziewała, lecz kolejny posłaniec z kwiatami. Więc powiedziałam od razu:

- Ale Kamila śpi

- A to może pani odbierze za nią? – spytał uprzejmie

- Jeśli mogę

- Może pani – i pokazał mi gdzie mam podpisać, a ja w tym miejscu złożyłam swój autograf

- Dziękuje i dowidzenia – powiedział, po czym zniknął w windzie.

A ja do salonu wniosłam już drugi ogromny bukiet kwiatów. Ktoś ma dobre wyczucie, bo owe pierwsze zostały wczoraj wyrzucone. Liścik tym razem był na wierzchu. Już miałam wychodzić z salonu, gdy wpadła do niego Kamila.

- Kolejne kwiaty? – spytała zdziwiona

- No tak jakby – odpowiedziałam

- Ciekawi mnie tylko, od kogo – rzekła i od razu wzięła się za czytanie na głos liścika.

- Co to jest miłość
Nie wiem
Ale to miłe
Że chcę go mieć
Dla siebie
Na nie wiem
Ile

Gdzie mieszka miłość
Nie wiem
Może w uśmiechu
Czasem ją słychać
W śpiewie
A czasem
W echu

Co to jest miłość
Powiedz
Albo nic nie mów
Ja chcę cię mieć
Przy sobie
I nie wiem
Czemu

- Rzeczywiście ciekawe, kto to – zgodziłam się z nią, ale po chwili dodałam – Na pewno nie długo się dowiesz

- Mam nadzieję, ale co do kwiatów to zawsze wybiera piękne kompozycje – pochwaliła swojego cichego wielbiciela.